آشفتگی های روانی در بین سالمندان می تواند به علل مختلف بروز کند. مکلات رانشناختی از جمله افسردگی و اضطراب می تواند این مساله را تشدید کند و یا زمینه ساز آن باششد. در بسیاری از موارد سالمندان نگرانی های مختلفی را تجربه می کنند و همین نگرانی ها مانع از آن می شود تا بتوانند موارد تنش زای محیطی را تاب آورند و در نتیجه دچار کلافگی و آشفتگی و یا حتی تحریک پذیری می شوند. دلایل زیادی برای نگرانی سالمندان وجود دارد. نگرانی بابت سلامتی، مشکلات مالی، مسایل فرزندان، مرگ عزیزان و از این قبیل موارد می تواند از علل اصلی بروز نگرانی در سالمندان باشد.

یکی از مهمترین علل زمینه ساز آشفتگی در میان سالمندان ابتلا به اختلالاتی نظیر آلزایمر و دمانس است. مطالعات نشان می دهد که حدود نیمی از سالمندانی که درگیر این قبیل مشکلات عصبی-روانشناختی هستند دچار کلافگی و آژیتیشین هم می شوند که سبب ناراحتی خود آنها و مراقبین می شود. این مسایل می تواند مراقبین را بسیار کلافه و عصبی کند. متاسفانه برخی مراقبین و حتی متخصصین ممکن است این قبیل رفتارهای را به جای اینکه به یک اختلال عصبی و فیزیولوژیک نسبت دهند مربوط به سورفتارها و یا حتی جبازی سالمندان نسبت دهند و همین امر مشکل را چند برابر خواهد کرد.

برای مقابله با این حالتها در سالمندان بهتر است در گام اول عامل اصلی بروز مشکل پیدا شود. نیاز است که حتما با متخصص حیطه بهداشت روان و یا مغز و اعصاب مشورت شود. شاید علایم به واسطه مصرف برخی داروها بروز کرده باشد. شاید علت اصلی مشکل را باید در عوامل محیطی و اجتماعی جست و جو کرد. در این صورت می توان حدس زد که آنچه بیش از هرچیز زمینه ساز بروز مشکل بوده، رفتارهای نادرست دیگران است و باید آنها را اصلاح کرد. شاید درد باعث آشفتگی و آزردگی روانی سالمند شود. نباید از خاطر برد که دردهای مزمن می تواند انرژی روانی سالمند را کم کند و درنتیجه توان مقابله او با مشکلات پیش آمده را کاهش دهد. مشکلات متابولیکی و روانپریشی نیز می تواند از دیگر علل اصلی بروز این مشکلات باشد. تشخیص قطعی بر عهده متخصص است و باید با بررسی های مختلف به نتیجه قطعی رسید.

بسته به اینکه علت اصلی بروز مشکل چیست می توان درمانهای مختلفی را برای سالمند در نظر گرفت. استفاده از داروهای آرامبخش، ضد افسردگی یا ضد اضطراب می تواند یکی از گزینه های پیش رو باشد که حتما باید زیر نظر پزشک انجام گیرد. با اینهمه نباید درمانهای حمایتی و تغییر رفتار مراقبین را نیز در بهبود مساله دست کم گرفت. مراقبین باید بدانند که سالمند خود قربانی یک بیماری است و نباید با او طوری رفتار شود که گویی تعمدا در پی آزار آنهاست. از طرفی بهتر است مراقبین علاوه بر مراقبت از سسالمند نسبت به سلامتی و حال خود نیز هوشیار باشند. تعامل سازنده با سالمند کلافه می تواند برای مراقبین بسیار خسته کننده و آسیب زا باشد. لذا لازم است مراقبین راهکارهایی برای تخلیه تنش خود داشته باشند در غیر اینصورت نمی توانند به طور موثر با سالمند در ارتباط باشند و کمکی به او بکنند.

منبع عکس https://www.homecareoftherockies.com/resources/strategies-and-tips-regarding-alzheimers-and-dementia/dementia-agitation-guidelines/